Τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι κάτι κακό, περιττό και αντιαναπτυξιακό, που μας ζητούν οι απάνθρωποι δανειστές. Ένας επαχθής δημοσιονομικός στόχος, που θα πνίξει την ελληνική οικονομία και θα την καταδικάσει σε ακόμα βαθύτερη ύφεση.
Θυμηθείτε όμως: στο Πρόγραμμα Προσαρμογής της Ελλάδας, από το 2015 και μετά είχαν τεθεί στόχοι για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που συνοδεύονταν και από εκτιμήσεις-προσδοκίες για υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Και όπως είδαμε κι από την «Διαπραγμάτευση, με Δ κεφαλαίο!» μόλις η οικονομία μας βυθίστηκε πάλι σε τέλμα και ύφεση αρχές του 2015, οι εταίροι ήταν έτοιμοι να μετριάσουν τις απαιτήσεις τους για πρωτογενή πλεονάσματα. Ήδη στη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου αυτό καταγράφηκε. Διότι στον σχεδιασμό του προγράμματος προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας πρωτογενή πλεονάσματα και υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης πάνε μαζί. Και δεν είναι περίεργο αυτό. Πότε μπορεί κάποιος να κάνει αποταμίευση, όταν ανοίγουν οι δουλειές του ή όταν συρρικνώνονται;
Εμείς όμως αντιστεκόμαστε λυσσαλέα και αφ' υψηλού στους στόχους για πρωτογενή πλεονάσματα και καλλιεργούμε τον μύθο πως ο στόχος για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα θα καταδικάσει τους πολίτες σε οδυνηρή λιτότητα και θα εμποδίσει την ανάπτυξη. Δεν θα επιχειρήσω μακροσκελή οικονομική ανάλυση, θα χρησιμοποιήσω μόνο 2 παραδείγματα από την πρόσφατη ιστορία για να δείξω ότι δεν είναι απαραίτητα έτσι.
Α. Το παράδειγμα του Βελγίου (Πηγή: Belgian Debt Agency εδώ):
Όπως φαίνεται στο γράφημα, όταν οι Βέλγοι αποφάσισαν να νοικοκυρέψουν τα δημοσιονομικά τους πέτυχαν για μια ολόκληρη δεκαετία (1995-2004) πρωτογενή πλεονάσματα από 4-6,5%. Χωρίς να πεινάνε και ν' αυτοκτονούν. Ειρήσθω εν παρόδω -στο γράφημα φαίνεται- πως το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους του Βελγίου τη διετία 2013-2014 ήταν περίπου όσο και της Ελλάδας. Αυτή η παρατήρηση σχετίζεται βέβαια με έναν άλλο μύθο, αυτόν της μη βιωσιμότητας του χρέους.
Β. Όπως φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί (πηγή: ΕΛΙΑΜΕΠ, Παρατηρητήριο για την κρίση, εδώ), κι εμείς έχουμε καταφέρει στο πρόσφατο παρελθόν να επιτύχουμε σημαντικά πρωτογενή πλεονάσματα (2-4,3%) επί σειρά ετών (1994-2001).
Και επειδή εδώ ήμασταν οι περισσότεροι από μας τότε, ξέρουμε χωρίς παράθεση στοιχείων πως ούτε κρίση είχαμε, ούτε μιζέρια, ούτε ύφεση την περίοδο 1994-2001. Νοικοκυρεμένα οικονομικά είχαμε και καλύτερους πολιτικούς.
Βέβαια, είναι κάπως βαρετό πράγμα το νοικοκύρεμα. Και καθόλου επαναστατικό και σέξι!
Θυμηθείτε όμως: στο Πρόγραμμα Προσαρμογής της Ελλάδας, από το 2015 και μετά είχαν τεθεί στόχοι για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που συνοδεύονταν και από εκτιμήσεις-προσδοκίες για υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Και όπως είδαμε κι από την «Διαπραγμάτευση, με Δ κεφαλαίο!» μόλις η οικονομία μας βυθίστηκε πάλι σε τέλμα και ύφεση αρχές του 2015, οι εταίροι ήταν έτοιμοι να μετριάσουν τις απαιτήσεις τους για πρωτογενή πλεονάσματα. Ήδη στη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου αυτό καταγράφηκε. Διότι στον σχεδιασμό του προγράμματος προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας πρωτογενή πλεονάσματα και υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης πάνε μαζί. Και δεν είναι περίεργο αυτό. Πότε μπορεί κάποιος να κάνει αποταμίευση, όταν ανοίγουν οι δουλειές του ή όταν συρρικνώνονται;
Εμείς όμως αντιστεκόμαστε λυσσαλέα και αφ' υψηλού στους στόχους για πρωτογενή πλεονάσματα και καλλιεργούμε τον μύθο πως ο στόχος για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα θα καταδικάσει τους πολίτες σε οδυνηρή λιτότητα και θα εμποδίσει την ανάπτυξη. Δεν θα επιχειρήσω μακροσκελή οικονομική ανάλυση, θα χρησιμοποιήσω μόνο 2 παραδείγματα από την πρόσφατη ιστορία για να δείξω ότι δεν είναι απαραίτητα έτσι.
Α. Το παράδειγμα του Βελγίου (Πηγή: Belgian Debt Agency εδώ):
Β. Όπως φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί (πηγή: ΕΛΙΑΜΕΠ, Παρατηρητήριο για την κρίση, εδώ), κι εμείς έχουμε καταφέρει στο πρόσφατο παρελθόν να επιτύχουμε σημαντικά πρωτογενή πλεονάσματα (2-4,3%) επί σειρά ετών (1994-2001).
Και επειδή εδώ ήμασταν οι περισσότεροι από μας τότε, ξέρουμε χωρίς παράθεση στοιχείων πως ούτε κρίση είχαμε, ούτε μιζέρια, ούτε ύφεση την περίοδο 1994-2001. Νοικοκυρεμένα οικονομικά είχαμε και καλύτερους πολιτικούς.
Βέβαια, είναι κάπως βαρετό πράγμα το νοικοκύρεμα. Και καθόλου επαναστατικό και σέξι!
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Protagon στις 28/7/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου